BENJA DE LA ROSA

Urratzailea, ausarta, zirkulu artistiko alternatiboenekin eta zine eta antzerki eszena underground-enarekin konprometitua, Benja de la Rosak etiketak baztertzen ditu –ia guztiek bezala–. Bere karrerako pauso eta bizipen pertsonal bakoitza aldarrikatzen du. Benja, zineari edo telebistari buruz duen ikuspegian modernitatea, probokazioa eta nolabaiteko lotsagabekeria kanporatzen dituen tipoa da.

Terror y Feria izenekoan, udaberri honetan Flooxerren, Atresplayerren (Atresmedia Taldea) ikus-entzunezko plataforman, argia ikusi duen eta Javi-ek ekoiztu duten bere webgune iraultzailean, Voglerrek Viaje del Héroe liburu mitikoan proposatutako ezinbesteko arketipoez gain, amildegiaren ertzean dagoen pertsonaia sorta zabala ere agertzen da.


MAFALDA GONZÁLEZ

Mafalda Gonzalez-Alegre eduki digitalen ekoizlea da Atresmedian, eta bere lana Atresplayer Premiumen eta Flooxerren zentratzen du. Bere azken lanen artean, La Reina del Pueblo (2020), Campamento Albanta (2020) eta Más de 100 Mentiras (2019) daude, eta Veneno arrakastatsuan eta Paca la Piraña, ¿Dígame? lanean content manager gisa aritu da.

Prestakuntzako kazetaria, Mafalda 2015ean hasi zen edukien ekoizle gisa Flooxer plataforman eta taldeak Youtuben dituen kate ugarietan. Etapa horretan, oso proiektu ezberdinen sorkuntzaren arduraduna izan da: Terror y Feria (2019), Looser (2018) edo Buster (2018) telesailak; Las Uñas (2020), Reviews Fuertecitas (2018) eta El Antivlog (2017) formatu feministak; edo El Náutico: el refugio de los músicos (2019) edo Yo, Chef (2018) telesail dokumentalak.

Kazetari gisa, Mafalda González-Alegre, Atresmediako zine informazioko Seestrena.com webguneko editorea, Antena 3 Noticias saioko kulturako sekzio digitaleko editorea, edo La Escalera del Sótano (Neox, LaSexta) saioaren aurkezle eta gidoilaria izan da.

Gaur egun, Atresmediako eduki digitalen ekoizle gisa egiten duen lana Evento! saioaren, denboraldiko fikziozko estreinaldi onenei eskainitako formatuaren, aurkezpenarekin uztartzen du.


PAUL URKIJO ALIJO

Paul Urkijo Gasteizen jaio zen 1984an. Arte Ederretan lizentziatua da. Oso gaztetan hasi zen film laburrak errodatzen, eta arrakasta eman zion lehenengo lana El pez plomo (2007) izan zen. Lan horretan hauteman daiteke dagoeneko zine fantastikorako eta elementu folklorikoetarako duen zaletasuna. Bere hurrengo film laburrek, Ohe azpiko zera (2011), Jugando con la muerte (2011), Monsters Do Not Exist (2012), El Bosque Negro (2015) eta Naara (2016), gehienak FANTen eskainitakoak, nazioarteko aukeraketa eta sari ugari jaso dituzte. Bere opera prima den Errementari (2018) lanean, bere obsesio partikularretan sakontzen jarraitzen du, euskal folkloreko ipuin klasikoa moldatuz. 

Gaur egun, Irati izeneko film luze berriaren aurre-ekoizpen lanetan ari da. Denbora hori Dar-Dar izeneko film labur berria egiteko baliatu du. Euskal folkloreko beste ipuin batean inspiratutako beldurrezko kontakizuna.

ALBERTO ABUIN

Zinea 7 urte nituenetik sentitu nuen Star Wars filmaren estreinaldira joan nintzenean, eta 13 urte nituenetik, La muerte tenía un precio filmaren erruz, inoiz ez niola zinea ikusteari utziko jakin nuen. Film eta liburu asko geroago, Blogdecineko (orain Espinof), Espainian gehien irakurtzen den zine webguneko, editore nagusia izateko deitu ninduten. Bertan hamabi urte eman nituen, mota guztietako estreinaldiei eta Clint Eastwood, Walter Hill, John McTiernan, Sam Peckinah edo Stanley Kubricki eskainitako saio berezien kritikak egiten. Dirigido por me llaman enpresatik deitu ninduten, haren anaia zen Imágenes de actualidad aldizkarian idazteko. CINE XXI liburu kolektiboan idatzi nuen Cátedrarako, Miguel Maríasen edo Toni Alarcónen ondoan, besteak beste. Denbora horretan guztian, Cope Catalunya, Onda cero, Cadena ser irrati kateetan eta Hego Amerikako hainbat irratsaiotan aritu nintzen. Horrez gain, ‘Vaca Films: pasión por el cine’ liburuaren egileetako bat naiz. Eta lau urte eraman dizkidan “El amor en 100 películas” proiektu erraldoia argitaratzear nago. Bertan hainbat jende aritu da, Koldo Serra, Guillermo del Toro, Joe Dante, Garci, Bayona, Scott Derrickson, Barbara Lennie, Luis Eduardo Aute, Carlos Pumares, Javier Muñoz…

1985eko maiatzean joan nintzen lehen aldiz Cannesera. Urte bereko irailean zine kritikari gisa onartu ninduten Deia Gipuzkoan. Egia esan, nik nahi nuen gauza bakarra iruzkin asko idaztea zen, Sitgeseko Zinemaldiko akreditazioa lortzeko. Horretarako aukera eman zidaten 1986an. Christopher Lee elkarrizketatzera ere gonbidatu ninduten. Onartu nuen. Aurrean eseri nintzenean ez zuela Drakulaz hitz egin nahi esan zidan. Zinemaldi Fantastiko batean geundela eta Nagusia Nagusia zela erantzun nion. Berak opera abestu zuela eta II. Mundu Gerran paraxutista izan zela erantzun zidan, horri buruz hitz egin nahi zuela. Zutitu eta alde egin nuen. Urte batzuetara, Donostiara etorri zen. Maria Cristina hoteleko egongelako ispiluan bere burua nola begiratzen zuen ikusi nuen. Ez ninduen harritu, Lee fake bat zen. Baina ordurako Badhamen Drakula laneko Frank Langella miresten nuen.

30 urte daramatzat Fantasiazko eta Beldurrezko Zinearen Astearekin kolaboratzen, 30 urte Berlinalera joaten. Urte batzuk gutxiago Zinebira joaten. Diario Vasco egunkarian, Berrian eta Euskadi Irratian egiten dut lan. Motoak, zezenak eta, jakina, Banpiroa, maite ditut. El Exorcista lanak modu ikusgarrian izutzen nau. Donostiarra naiz, lau hilerri zoragarri dituen hirikoa.

GORKA AGUIRRE

Makillaje efektuetan espezialista, 25 urte baino gehiagoko esperientzia profesionalarekin zinean, antzerkian eta telebistan. Makillaje protesikoak, animatronicak eta dummyak sortzen aditua. Beste batzuen artean Loreak (2014), Lasa eta Zabala (2014), Gernika (2016), La mina (2016), Handia (2017), La higuera de los bastardos (2017), Cuando dejes de quererme (2018) eta Ventajas de viajar en tren (2019) film ezagunetan hartu du parte. Getxoko I-REAL FX izeneko estudioko zuzendarikidea, Agar Martínez de la Hidalga bazkidearekin batera. Goya sari bat irabazi zuten Handia filmean egindako lanarengatik.